Naar de top van de Ben Nevis met een crossXvest..!!

Wat is een crossXvest?

Een zwart gewichts vest wat je om je bovenlichaam draagt en geheel naar eigen maat kan verstellen.

Je kan het vest verzwaren met een groen crossX gewicht van 1 kilo tot 20 kilo, 10 kilo op de borst 10 kilo op de rug, zo blijf je altijd in balans.

Je kan er mee hardlopen, zwemmen, obstakelruns mee  lopen, maar vooral je trainingen mee verzwaren.

Voor mij is trainen met het crossXvest  de meest efficiëntste manier om snel mijn kracht en conditie op te bouwen en te onderhouden voor iedere uitdagingen zoals mijn NewDawn trainingen van 9 tot 30 uur een Marathon in Zermath of een marathon over de Chinese muur, het beklimmen van de berg Huashan en nu de berg Ben Nevis en al de uitdagingen die nog gaan volgen.

Tijdens mijn trainingen met het crossXvest  pak ik redelijk de basis oefeningen, push-ups, step-ups, squats, lunges, planken, sit-ups en burpees of heerlijk een stuk hardlopen en alle trappen, bruggen, dijkjes op rennen.

Voor iedere uitdaging de jij aan wil gaan is het crossXvest een super hulpmiddel om jou doelen te kunnen bereiken. Mentaal en lichamelijk sterker worden..

Het crossXvest Team:

Expeditieleiders:

Dave: Zulke grote ideeën hebben, ze uitvoeren en begeleiden..  De rust en evenwicht die jij uitstraalt vind ik geweldig en geniet ik erg van.

Frank: Zoals jij het team bij elkaar hield met humor en een lach vind ik erg mooi.. De aankomst op Schiphol was super en uniek..

Team leden:

Annemieke: Een luisterend oor  en bewaker van onze sleutels..

Ronald: Een echte doordouwer  met een heerlijk wandel tempo.

Katja: Wereldreizigster met oog voor de kleine dingen..

Monique: Rustige vrouw, met een krachtig verhaal, een vechter.

Ferry: Wereldreiziger met mooie verhalen en verre vrienden.

Vincent: Onze gadgets man, Je hebt van alles mee gesleept en bent diep gegaan, maar zoals een echte ondernemer haalde ook jij de top en had je oog voor de sterke vrouw die naast je staat.

Marieke: Zal ze het redden op de berg? Je bent een mooie, sterke, slimme vrouw. Jij hebt mij doen verbazen met je innerlijke kracht.

Jeroen: Stabiel en rustig, een maat waar je op terug kunt vallen.

Debbie: Vrolijke nood, dansjes, gezellige klets en met jouw charmes en uitstraling krijg je alles voor elkaar.

Eddy: De hekkensluiter, ongelooflijk sterke man lichamelijk en mentaal.  Je rende van de achterste naar de voorste en weer terug om het team bij elkaar te houden.  Je mooie stralende blik vol emotie als iemand uit het onverwachte je bedankt voor je steun. Je bent met recht een held en gelukkig mijn maatje..

Daisy: Die mogen jullie invullen..

Naar de top..!!!

1,5 uur vliegen, 5 minuten met de bus en 3,5 uur in de trein.

Genoeg tijd om met iedereen een praatje te houden of een spel te spelen, om elkaar wat beter te leren kennen.

Zo zitten we de halve trein reis met een briefje op ons hoofd geplakt. Wie ben ik..??

Genoeg tijd om te genieten van de omgeving richting Fort William. Wat is Schotland mooi en ongerept.. Je kan niet anders doen als ontspannen en genieten.

Vanaf het station slepen we alle koffers en tassen naar ons bed and breakfast . We nemen de mooie toeristische wandelroute langs het water..

Ons bed en breakfast  is een klein kasteeltje, met prachtig ingerichte kamers.. 

Tijd om wat te eten.. We gaan eten ergens in een hotel.

Ik heb ongeveer een scheur in mijn hoofd van de honger.  En verander in een hongerige Diva..  Ik wil net mijn team genoten gaan op eten als daar dan eindelijk het eten is. Wat kan je toch genieten van een goede maaltijd.

Onze expeditieleiders hebben nog een avond wandeling in gedachte.

Ze willen ons graag wat mooie plekjes laten zien in Ford Williams..

Die woorden maken ze zeker waar. Onze camera’s blijven flitsen.  De avond zon maakt het hele verhaal compleet.

Nog even de laatste dingen klaar zetten, morgen de grote dag..

7.30 een echt Engels ontbijt, scrembled eggs met worst.  Eggs oké.  Worst laat maar..!!

Het regent jas aan, het miezert jas uit..!!

Oké laatste foto’s en gaan.

Heerlijk we zijn onderweg en vandaag hebben we het echte schotse weer..!!

Als we bij de voet van de berg zijn hebben we even een korte pauze, ik doe nog een laatste aanpassing aan mijn crossXvest en verdeel de gewichten over mijn vest.

Ik ben er klaar voor.

Het eerste gedeelte van de berg gaan we met hoge treden omhoog.

Op zich gaat dit redelijk al komt er al snel een aardige wind opzetten, nu weeg ik 65 kilo en denk ik toch alles bij elkaar met zo een 15 a 16 kg de berg op te wandelen.. Ik voel dat ik een beetje zwalk en krijg dit niet echt onder controle.

Je moet constant je hoofd bij iedere stap houden want geen enkele stap is het zelfde.

Het gaat behoorlijk regenen en ook al heb ik het nog niet echt koud, besluit ik na overleg toch maar mijn regenjas aan te trekken.. Als het weer een beetje opklaart is het tijd voor een korte stop om snel wat te eten..

Mijn schouders hebben het redelijk zwaar onder het gewicht. Dus rugzak en vest af en lekker even de schouders draaien en losschudden.

Het pad veranderd de treden maken plaats voor een soort verhard grindpad ik haal mijn wandelstokken uit mijn rugzak stel ze in op de juiste hoogte  en ga weer op pad.

De stokken zijn super ik voel mij stabieler en kan het gewicht nu ook iets verdelen naar mijn armen.

We houden als team elkaar goed in de gaten en komt regelmatig de vraag. “Gaat het nog..??”

En als iemand even een zwaar moment heeft tikken we elkaar aan.  “Moet je kijken hoe mooi..!!”

Je stopt kijkt even bewust om je heen. “Jeetje je hebt gelijk, wat is het toch mooi.”

Onder de indruk van wat we net zagen en met een grote glimlach op ons gezicht

stoempen we met vernieuwde energie weer door..

Het pad veranderd weer, nu in losse kiezels. Eén stap vooruit en een halve stap terug.

Ik wil even op adem komen.. Ik probeer mijn schouders los te gooien door naar voren te bukken maar met dat ik rechtop wil staan verlies ik mijn evenwicht en val naar achteren tegen de bergwand.

Geheel uit balans rollen de tranen over mijn wangen. Laat mij maar even.

Natuurlijk laat maatje Eddy zich niet wegsturen.

“Zonder tranen geen uitdaging”,  vertel ik, zoveel mensen die in gevecht zijn, zoveel mensen die hun gevecht verliezen.  Ik ben hier in Schotland, gewicht op mijn schouders, de pijn in mijn schouders probeer ik te negeren.  stoeiend tegen de regen en de windstoten, de Ben Nevis geeft het niet kado.

Herinneringen makend genietend van de natuur en de mensen om mij heen.  Het raakt mij iedere keer weer.  Ik voel dat ik leef en dicht bij mezelf ben, lach ik door mijn tranen heen. Daar gaat het mij om.  Ik haal kracht uit de mensen die echt moeten vechten..  Ik mag hier staan en geef niet op. Ik wil naar de top..!!

Ik trek mijn lange broek aan.

De eerste sneeuw komt in zicht, en de wolken worden steeds dichter. We zijn er bijna.

De top.. We hebben het gehaald.. 1350 meter geklommen in 3 uur en 45 minuten.

Het is koud, de wind blaast om ons heen alles is wit de sneeuw de wolken. Maar wat is dit gaaf.. 

We zijn winnaars, als eerste team ter wereld halen we de top met ons crossXvest.

Allemaal met ons eigen verhaal.

Een slok speciale Whisky van mijn maat Jeroen..

Wat koffie van Ronald. Alles smaakt super. Wat heerlijk om dit als team te kunnen doen.

Wat foto’s nog even wat filmen en dan naar beneden.

De sneeuw laten we weer achter ons. Als ik op het grind pad kom, besluit ik dat het genoeg is.

k wilde graag met 10 kg de top halen.  Dat was mijn doel,  maar nu is het genoeg.

Ik wil mijn lichaam niet langer pijn doen.

Ik vraag de groep om hulp, even kijken ze mij verbaasd aan.

Maar natuurlijk willen mijn teamleden wat gewicht van mijn schouders over nemen.

Bedankt,  Toppers..!!

De zon schijnt en we nemen een wat grotere pauze..

Ik zie Debbie heerlijk op een rots in de zon liggen, ik volg snel haar voorbeeld..

Dit is fijn. Ik doe even mijn ogen dicht, ik voel warmte en licht.

Als ik mijn ogen open en om mij heen kijk weet ik het zeker. Ik ben in de hemel.

De weg naar beneden is nog een aardig project.

Mijn lichaam is behoorlijk moe.

Mijn knieën doen pijn en mijn schouders die hebben het ook wel gehad voor vandaag.

De weg is glad door de regen, gelukkig geven de wandelstokken een hoop steun vooral bij de grote treden naar beneden.

We kijken nog een laatste keer om ons heen.

Denkend aan een lekker maaltijd een koud biertje en die slok whisky die we vanavond gaan nemen om te vieren dat we aan de top stonden, vervolgen we de laatste meters naar beneden.

Het was genieten van het begin tot het eind.

Eddy we zijn er bijna. Ik zie ons bed en breakfast. Ik vlieg de trap op naar mijn kamer.

"Tot straks..!!" Schoenen uit, douchen en even op bed liggen..

Wat een dag. Ik ben kapot..

Andere schoenen aan en op naar een hap eten en een koud biertje.. Zin in..!!

Heerlijk eten, goede gesprekken en de held van de dag kiezen. De meeste stemmen krijgt Eddy.

Een verdiende titel, geheel vrijwillig stond hij klaar voor iedereen motiveerde en zorgde ervoor dat niemand achter bleef.. 

De volgende ochtend maken we ons weer gereed voor vertrek.

Ontbijten een laatste wandeling, nog even een mooie fles whisky scoren en dan echt naar het station waar de trein op ons zal wachten. Toch…?? De trein wel alleen de machinist van de trein niet, die is ziek.

Dus die komt niet.

Dan maar met de bus, te warm te hobbelig maar ach ook wel weer leuk omdat we weer een iets andere route zien als met de trein..

Debbie regelt dat de bus chauffeur ons meteen af zet bij het vliegveld.. Top geregeld meid..!!

Het is afgelopen onze koffers rollen van de band, we staan weer op schiphol.

Als we door de deuren komen.

Klinkt er een oorverdovend applaus. Spandoeken met  joelende mensen staan ons op te wachten ..!!

Jeetje ze hebben ons natuurlijk op tv gezien, als zijnde eerste team die de Ben Nevis beklom met een crossXvest.

De binnenkomst was onvergetelijk bedankt voor jou levendige fantasie Frank.

Mooi herinneringen, mooie foto's, mooie filmpjes, mooie mensen, mooie gesprekken.

Met een traan en een lach sluit ik ook deze reis weer af..!!

TeamcrossXvest...