Wat is een crossXvest?
Een zwart gewichts vest wat je om je
bovenlichaam draagt en geheel naar eigen maat kan verstellen.
Je kan het vest verzwaren met een
groen crossX gewicht van 1 kilo tot 20 kilo, 10 kilo op de borst
10 kilo op de rug, zo blijf je altijd in balans.
Je kan er mee hardlopen, zwemmen,
obstakelruns mee lopen, maar vooral je
trainingen mee verzwaren.
Voor
mij is trainen met het crossXvest de
meest efficiëntste manier om snel mijn kracht en conditie op te bouwen en te
onderhouden voor iedere uitdagingen zoals mijn NewDawn trainingen van 9 tot 30
uur een Marathon in Zermath of een marathon over de Chinese muur, het beklimmen
van de berg Huashan en nu de berg Ben Nevis en al de uitdagingen die nog gaan
volgen.
Tijdens mijn trainingen met het
crossXvest pak ik redelijk de basis
oefeningen, push-ups, step-ups, squats,
lunges, planken, sit-ups en burpees of heerlijk een stuk hardlopen en alle
trappen, bruggen, dijkjes op rennen.
Voor iedere uitdaging de jij aan
wil gaan is het crossXvest een super hulpmiddel om jou doelen te kunnen
bereiken. Mentaal en lichamelijk sterker worden..
Het crossXvest Team:
Expeditieleiders:
Dave: Zulke grote ideeën hebben, ze
uitvoeren en begeleiden.. De rust en
evenwicht die jij uitstraalt vind ik geweldig en geniet ik erg van.
Frank: Zoals jij het team bij
elkaar hield met humor en een lach vind ik erg mooi.. De aankomst op Schiphol
was super en uniek..
Team leden:
Annemieke: Een luisterend oor en bewaker van onze sleutels..
Ronald: Een echte doordouwer met een heerlijk wandel tempo.
Katja: Wereldreizigster met oog voor
de kleine dingen..
Monique: Rustige vrouw, met een
krachtig verhaal, een vechter.
Ferry: Wereldreiziger met mooie
verhalen en verre vrienden.
Vincent: Onze gadgets man, Je hebt van
alles mee gesleept en bent diep gegaan, maar zoals een echte ondernemer haalde
ook jij de top en had je oog voor de sterke vrouw die naast je staat.
Marieke: Zal ze het redden op de
berg? Je bent een mooie, sterke, slimme vrouw. Jij hebt mij doen verbazen met
je innerlijke kracht.
Jeroen: Stabiel en rustig, een maat
waar je op terug kunt vallen.
Debbie: Vrolijke nood, dansjes,
gezellige klets en met jouw charmes en uitstraling krijg je alles voor elkaar.
Eddy: De hekkensluiter, ongelooflijk
sterke man lichamelijk en mentaal. Je
rende van de achterste naar de voorste en weer terug om het team bij elkaar te houden. Je mooie stralende blik vol emotie als iemand
uit het onverwachte je bedankt voor je steun. Je bent met recht een held en
gelukkig mijn maatje..
1,5 uur vliegen, 5 minuten met
de bus en 3,5 uur in de trein.
Genoeg tijd om met iedereen een
praatje te houden of een spel te spelen, om elkaar wat beter te leren kennen.
Genoeg tijd om te genieten van de
omgeving richting Fort William. Wat is Schotland mooi en ongerept.. Je kan niet
anders doen als ontspannen en genieten.
Vanaf het station slepen we alle
koffers en tassen naar ons bed and breakfast . We nemen de mooie toeristische wandelroute
langs het water..
Tijd om wat te eten.. We gaan eten
ergens in een hotel.
Ik heb ongeveer een scheur in mijn
hoofd van de honger. En verander in een
hongerige Diva.. Ik wil net mijn team genoten
gaan op eten als daar dan eindelijk het eten is. Wat kan je toch genieten van
een goede maaltijd.
Onze expeditieleiders hebben nog een avond wandeling in gedachte.
Onze expeditieleiders hebben nog een avond wandeling in gedachte.
Ze willen ons graag wat mooie
plekjes laten zien in Ford Williams..
Die woorden maken ze zeker waar. Onze
camera’s blijven flitsen. De avond zon
maakt het hele verhaal compleet.
Nog even de laatste dingen klaar
zetten, morgen de grote dag..
7.30 een echt Engels ontbijt,
scrembled eggs met worst. Eggs oké. Worst laat maar..!!
Het regent jas aan, het miezert jas
uit..!!
Oké laatste foto’s en gaan.
Heerlijk we zijn onderweg en vandaag hebben we het echte schotse weer..!!
Heerlijk we zijn onderweg en vandaag hebben we het echte schotse weer..!!
Als we bij de voet van de berg zijn
hebben we even een korte pauze, ik doe nog een laatste aanpassing aan mijn
crossXvest en verdeel de gewichten over mijn vest.
Ik ben er klaar voor.
Het eerste gedeelte van de berg gaan
we met hoge treden omhoog.
Op zich gaat dit redelijk al komt er
al snel een aardige wind opzetten, nu weeg ik 65 kilo en denk ik toch alles bij
elkaar met zo een 15 a 16 kg de berg op te wandelen.. Ik voel dat ik een beetje
zwalk en krijg dit niet echt onder controle.
Je moet constant je hoofd bij iedere
stap houden want geen enkele stap is het zelfde.
Het gaat behoorlijk regenen en ook
al heb ik het nog niet echt koud, besluit ik na overleg toch maar mijn regenjas
aan te trekken.. Als het weer een beetje opklaart is het tijd voor een korte
stop om snel wat te eten..
Mijn schouders hebben het redelijk
zwaar onder het gewicht. Dus rugzak en vest af en lekker even de schouders
draaien en losschudden.
Het pad veranderd de treden maken
plaats voor een soort verhard grindpad ik haal mijn wandelstokken uit mijn
rugzak stel ze in op de juiste hoogte en
ga weer op pad.
De stokken zijn super ik voel mij
stabieler en kan het gewicht nu ook iets verdelen naar mijn armen.
We houden als team elkaar goed in de
gaten en komt regelmatig de vraag. “Gaat het nog..??”
En als iemand even een zwaar moment
heeft tikken we elkaar aan. “Moet je
kijken hoe mooi..!!”
Je stopt kijkt even bewust om je
heen. “Jeetje je hebt gelijk, wat is het toch mooi.”
Onder de indruk van wat we net zagen
en met een grote glimlach op ons gezicht
Het pad veranderd weer, nu in losse
kiezels. Eén stap vooruit en een halve stap terug.
Ik wil even op adem komen.. Ik
probeer mijn schouders los te gooien door naar voren te bukken maar met dat ik
rechtop wil staan verlies ik mijn evenwicht en val naar achteren tegen de
bergwand.
Geheel uit balans rollen de tranen
over mijn wangen. Laat mij maar even.
Natuurlijk laat maatje Eddy zich
niet wegsturen.
“Zonder tranen geen uitdaging”, vertel ik, zoveel mensen die in gevecht zijn,
zoveel mensen die hun gevecht verliezen. Ik ben hier in Schotland, gewicht op mijn
schouders, de pijn in mijn schouders probeer ik te negeren. stoeiend tegen de regen en de windstoten, de
Ben Nevis geeft het niet kado.
Herinneringen makend genietend van
de natuur en de mensen om mij heen. Het
raakt mij iedere keer weer. Ik voel dat
ik leef en dicht bij mezelf ben, lach ik door mijn tranen heen. Daar gaat het
mij om. Ik haal kracht uit de mensen die
echt moeten vechten.. Ik mag hier staan
en geef niet op. Ik wil naar de top..!!
De eerste sneeuw komt in zicht, en
de wolken worden steeds dichter. We zijn er bijna.
De top.. We hebben het gehaald.. 1350
meter geklommen in 3 uur en 45 minuten.
Het is koud, de wind blaast om ons
heen alles is wit de sneeuw de wolken. Maar wat is dit gaaf..
We zijn winnaars, als eerste team
ter wereld halen we de top met ons crossXvest.
Allemaal met ons eigen verhaal.
Een slok speciale Whisky van mijn
maat Jeroen..
Wat foto’s nog even wat filmen en
dan naar beneden.
De sneeuw laten we weer achter ons.
Als ik op het grind pad kom, besluit ik dat het genoeg is.
k wilde graag met 10 kg de top
halen. Dat was mijn doel, maar nu is het genoeg.
Ik wil mijn lichaam niet langer pijn
doen.
Ik vraag de groep om hulp, even
kijken ze mij verbaasd aan.
Maar natuurlijk willen mijn
teamleden wat gewicht van mijn schouders over nemen.
Bedankt, Toppers..!!
De zon schijnt en we nemen een wat
grotere pauze..
Ik zie Debbie heerlijk op een rots
in de zon liggen, ik volg snel haar voorbeeld..
Dit is fijn. Ik doe even mijn ogen
dicht, ik voel warmte en licht.
De weg naar beneden is nog een aardig
project.
Mijn lichaam is behoorlijk moe.
Mijn knieën doen pijn en mijn
schouders die hebben het ook wel gehad voor vandaag.
De weg is glad door de regen,
gelukkig geven de wandelstokken een hoop steun vooral bij de grote treden naar
beneden.
We kijken nog een laatste keer om ons heen.
Denkend aan een lekker maaltijd een koud biertje en die slok whisky die we
vanavond gaan nemen om te vieren dat we aan de top stonden, vervolgen we de laatste meters naar beneden.
Eddy we zijn er bijna. Ik zie ons
bed en breakfast. Ik vlieg de trap op naar mijn kamer.
"Tot straks..!!" Schoenen uit, douchen en
even op bed liggen..
Wat een dag. Ik ben kapot..
Andere schoenen aan en op naar een
hap eten en een koud biertje.. Zin in..!!
Heerlijk eten, goede gesprekken en
de held van de dag kiezen. De meeste stemmen krijgt Eddy.
Een verdiende titel, geheel
vrijwillig stond hij klaar voor iedereen motiveerde en zorgde ervoor dat
niemand achter bleef..
De volgende ochtend maken we ons
weer gereed voor vertrek.
Ontbijten een laatste wandeling, nog
even een mooie fles whisky scoren en dan echt naar het station waar de trein op
ons zal wachten. Toch…?? De trein wel alleen de machinist van de trein niet,
die is ziek.
Dus die komt niet.
Dan maar met de bus, te warm te
hobbelig maar ach ook wel weer leuk omdat we weer een iets andere route zien
als met de trein..
Debbie regelt dat de bus chauffeur
ons meteen af zet bij het vliegveld.. Top geregeld meid..!!
Het is afgelopen onze koffers rollen
van de band, we staan weer op schiphol.
Als we door de deuren komen.
Klinkt er een oorverdovend applaus. Spandoeken met joelende mensen staan ons
op te wachten ..!!
Jeetje ze hebben ons natuurlijk op
tv gezien, als zijnde eerste team die de Ben Nevis beklom met een crossXvest.
De binnenkomst was onvergetelijk
bedankt voor jou levendige fantasie Frank.
Mooi herinneringen, mooie foto's, mooie filmpjes, mooie mensen, mooie gesprekken.
TeamcrossXvest...
Dat heb je heel mooi geschreven. Ik ben blij dat ik met jou de anderen van de groep deze extreme Xpeditie van CrossXvest de Ben Nevis ben opgegaan. Fijn dat ik er op het juiste moment voor je was. Je bent een echt sportvrouw topmoeder en goede vriendin. Maatje jij ook bedankt en tot de volgende.
BeantwoordenVerwijderenDaisy, ik lees dit nu pas, blond he.
BeantwoordenVerwijderenWat knap dat je dit zo hebt kunnen opschrijven, ik beleef het weer helemaal opnieuw. top verslag, top vrouw.
Liefs Ronald.