Ze noemen het een adventure marathon.
En een avontuur, het is..!!
6 uur tijdverschil weinig tot geen slaap.
De nacht voor de marathon staan we om 01.00 op en vervolgens vertrekken we
om 02.30 met bussen vanuit een ander hotel van waar wij slapen in Beijing.
Een organisatie die geen zin heeft de ochtend van de marathon uit zijn bed
te komen en liever nog even in zijn hotel verblijft in Beijing.
Een rijksweg die voor een uur is afgesloten, maakt dat de marathon niet om
06.00 van start gaat maar om 07.30.
Aangekomen bij de Chinese muur moeten we ons haasten, nog even naar de wc
tassen in de hoek en rennen naar de start.
Het startsein is gegeven en de eerste kilometers lopen we meteen stijl
omhoog.
Mijn lichaam schiet geheel in stress modes. Kramp in de kuiten, volle
benen, buiten adem probeer ik mij een weg te banen omhoog.
Waar ben ik aan begonnen. Stop. Kijk even om je heen. Trappen die leiden
van toren naar toren omhoog omlaag, daaromheen bergen en heel veel groen.
Prachtig. Traptreden waarvan er geen één het zelfde is, soms haast verticaal
naar boven of naar beneden.
Na een uur kom ik in een ritme.
Een half uur alleen maar trappen naar beneden, om vervolgens al die trappen
weer naar boven te moeten nemen. Ik ben blij mijn lichaam is sterk mijn benen
zijn sterk en eigenlijk kost het mijn haast geen moeite om al die trappen weer
omhoog te nemen.
Vrijwilligers die flesjes water uitdelen. ´s Morgens is het behoorlijk warm
ik probeer voldoende te drinken dus ik hou constant een fles water in mijn hand
zodat ik niet vergeet te drinken. Als aanvulling heb ik twee liter sportdrank
in mijn Geigerrig van Chimpanzee.
Onderweg eten kost mij altijd veel moeite we krijgen broodjes aangeboden
maar deze sla ik af. Ik heb een tas gevuld met repen en af en toe neem ik een
reep..
10 uur is de time cap voor de marathon en deze ben ik ook van plan te
gebruiken dus eten drinken, maar ook naar de wc gaan is voor mij belangrijk. Ik
wil heel blijven, want na deze marathon heb ik nog een uitdaging staan, de berg
Huashan.
Ik begin pijn in mijn hoofd te krijgen de warmte lijkt mij een beetje te
veel te worden.
Om mij heen zie ik nog steeds de mensen van de halve marathon lopen..
Wanneer zouden die gasten eens klaar zijn.. Drie uur bezig en ik hoor dat we op
de 12 km zitten. Ik heb geen horloge om, niet voor mijn km, niet voor mijn
tijd. Ik wil genieten. Ik stop, maak foto´s en maak wat filmpjes voor thuis..
We lopen 1 rode ronde, 1 blauwe ronde, 3 groene rondes en 1 oranje ronde. Alleen
hoe die rondes precies lopen daar heb ik dan weer geen idee van.
Nog 3 torens en dan ben je weer op de terugweg van deze ronde roept een
mede marathon loper.
Good job. You are doing great. Zijn de aanmoedigingen die we elkaar toe
roepen als lopers. Maar ook de Chinese toeristen klappen en roepen ons toe, al
hebben sommige toeristen geen idee waar wij mee bezig zijn en moet ik soms even
roepen, om langs een stel kinderen de trap af te rennen of mensen te kunnen
passeren in een toren die vol staat. Pardon, excuse me.
Na ongeveer zes uur op de muur slaat het weer om, het word bewolkt en het
begint te regenen..
Koud nat en sommige stukken behoorlijk glad. Op een soort lange betonnen
platen, loop ik schuifvoetend mij vast
houdend aan de zijmuur naar beneden. Dit is best eng. Gelukkig is dit de
laatste grote ronde en hoef ik dit stuk niet meer over.
Hoeveel rondes moet je nog maken.
Ik heb geen idee…??
Ze kijkt op mijn startnummer. Nog één keer groen en dan nog oranje. Je hebt
nog één uur.
Dat haal ik nooit meer.
Ik loop langs de start weer de berg op voor mijn derde groene ronde een
chinese dame wenkt mij bij haar in haar winkeltje te komen en te schuilen voor
de regen.. Ik ben nat, moe en eigenlijk ben ik er wel klaar mee. Ik vind in rondjes
lopen zo ie zo doelloos. Maar ja ik moet door. En roep naar haar, “No i must go running.”
Ik ga de marathon afstand niet halen, niet binnen die 10 uur… Aan de ene
kant baal ik enorm maar aan de andere kant vind het wel prima zo. Mijn laatste
ronde is wel de snelste ronde vooral de laatste twee km vlieg ik haast naar
benden.
Als ik bij de finish aankom staan er nog vijf man in de regen te wachten. “Are you done..” “Yes i am done..”
Ik krijg mijn medaille om….
Ik loop naar het restaurant waar mijn mede teamleden op mij wachten ik
krijg applaus en een knuffel. Maar eigenlijk kan ik er even niets mee. Ik ben
volledig leeg…
Geen massage geen douche.. Deze had ik gereserveerd en betaald toen ik mijn
startnummer ging halen.
Maar de masseur was voor de start al naar huis gegaan.. Om 06.00 was er nog
niemand, en ja dan ga je gewoon weer naar huis.
Omkleden in het toilet en verkleumd loop ik naar de laatste bus die ons
terug zal brengen naar Beijing.
Het is met recht één van de zwaardere marathons.
Ondanks dat er qua organisatie nog behoorlijk wat punten ter verbetering
zijn, is het lopen op de Chinese muur een prachtige ervaring. Ik ben erg blij
dat ik de tijd heb genomen om te filmen en foto´s te maken. Het blijft een
blijvende herinnering van een prachtig avontuur. Want weetje, ik liep 38 km
over een stuk muur in China die je kan zien vanaf de maan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten