NewDawn 3 Misery

16-03 Misery vijf trainingen waarvan dit de derde editie is

Ik weet totaal niet wat mij te wachten staat..

Een paar weken geleden is mijn naam genoemd in een groep NewDawn door één van mijn mudmaatjes.

Daarna heb ik mijn motivatie en sport CV verstuurd naar Dave de grondlegger van NewDawn. (een organisatie die zich inzet voor militairen of veteranen met PTSD-  Post namatisch stress syndroom) Dave Anderson die mij na wat filmpjes op youtube al aardig de stuipen op het lijf jaagt. De toon is gezet.

Ik ben toegelaten tot Misery.

Ik krijg een lijst met spullen die ik die dag bij mij moet hebben.

Zoals een grote hoeveelheid losse munten, 3m paracord, 5l water,

een schep, fluitje, mes, verlichting.. enz..

Nieuw op de lijst zijn drie condooms en een tampon mini.

Oke.. Hoe ga ik dit aan mijn man uitleggen..!!

Hoi schat ik ga met een aantal vreemde mannen naar Muiden ik moet drie condooms mee nemen verder weet ik niet wat ik ga doen..!!

Mijn rugzak ligt ruim een week voor vertrek al klaar met de spullen erin.

Vanaf het moment dat ik toegelaten ben heb ik angst..

Angst dat ik halverwege huilend naar huis wil..!!

Niet weten wat ik ga doen mij overgeven aan andere mensen de onzekerheid zijn helemaal niet mijn ding.

En alles wat voorbij komt op de NewDawn pagina van Fb stelt mij ook niet echt gerust.

Overleven hopen dat je opgeeft foto’s van militairen die worden afgebeuld.

Ik ben moeder van drie kinderen getrouwde vrouw wat bezield mij..!!

Mensen zien mij als sterk en snel. Een persoon die alles aankan en geen uitdaging uit de weg gaat.!!

Dom naïef of respectvol..??

Ben ik echt zo sterk en snel of is het iets waar ik in de tijd zelf in ben gaan geloven.

Is dat wie ik ben of is dat juist mijn valkuil..??

Vragen waar ik snel antwoord op ga krijgen.

Een bericht van Dave nog even de laatste dingen om mee te nemen naar misery.

Een emmer 12l

25 schroeven

Een folder van de C1000

2 eieren zoals de kip ze legt.

Een foto van iemand die meer voor jou betekend dan de wereld

En een gerecht naar keuze.

 

Misery kan beginnen. 6.51 Muiden

Kennis maken met de groep een aantal ken ik via de DutchMudMen.

Stuk voor stuk sterkte grote snelle spierbundels er is één andere vrouw. Ik heb haar een beetje gespot via Fb echt eentje met haar op der tanden. Die zeer zeker niet onderdoet voor de groep mannen..

De laatste spullen worden gecontroleerd.

Om 8.00 krijgen we bericht dat we naar een andere locatie moeten en daar binnen zes minuten moeten zijn.

De trainers staat ons daar schreeuwend op te wachten.

Uit de auto tas om en achter de trainer aan rennen..!!

Twee komen te laat.

En dat waren onze eerste burpees.

Tas wegen..!!!

Tas te ligt… Niet vergeten weegschaal thuis weggooien.

13,27 moet de tas zijn 7 gram te kort.

Eerst de heuvel op rennen daarna 25 burpees.

We hebben 5 plastic zakken daarin moeten vier porties eten worden verdeeld en in de laatste gaat mijn telefoon..!! Zij bepalen wanneer wij gaan eten..!! Ja trainer. Alles weer in de tas.

Nog wat planken de NewDawn squat. Alles gaat vandaag in looppas met drie kettlebells en een boomstam, er mag niet tegen elkaar gesproken worden.. Toch praten 25 burpees..

We gaan..!!

Eerst een nat pak halen in het IJselmeer dan door het zand rollen.. Niet genoeg zand, de trainer zorgt graag ervoor dat we allemaal goed onder het zand komen.. Hoe gaat het met de kids vraagt de trainer vriendelijk als ik een schep zand over mijn hoofd krijg. Met de kids gaat het goed trainer.

Weer het water in hoofd onder.. terug en nu zelf doen..!! De groep wordt in twee groepen verdeeld.
 

Vlot bouwen,

Waar heb ik ook alweer mijn stuk paracord gelaten..??!!! Tegen de tijd dat ik deze heb gevonden en ik mijn tas dicht heb, hebben de mannen al het hout verzameld.

Lekker Dais..!!

Zie links en recht allemaal mooie knopen en mijn paal zit vast met een mooie strik..!!

Ach ja.. Vlot moet nu echt te water.. 11 tassen erop en twee van onze zwaarste mannen.

Naar de overkant in de prutsloot en weer terug, dat ging te snel zegt de trainer.

Even een rondje ter verkenning van de prutsloot. Wat geen stappen geteld nog maar een keer overdoen dan..!! 137 stappen trainer mag ik vertellen. Alles weer uit het water. 5 min om te eten.

Gat graven.

Een meter bij een meter bij een meter..!!

Helaas heb ik niet het inzicht en vertrouwen van de meters, dus blijf ik maar gewoon doorgraven. Na het water in te zijn geweest gaat misschien het tweede gat beter.

Het gaat in ieder geval een stukje sneller.

Ik besluit dat ik maar gewoon doorgraaf tot de trainer zegt dat ik mag stoppen.. Al zal twee keer mijn schep ongeveer een meter zijn..!! Ik krijg een lintje. (lintje iedere trainer heeft er vijf en mag die weggeven als ze vinden dat je goed werk hebt geleverd. Deze kun je inzetten als je een opdracht niet wil uitvoeren.)

Na nog wat rondrennen burpees water.

Hebben we 20 minuten om te eten. Lekker eieren met zand.. Ach allicht beter als de natte krentenbollen van mijn buurman.

De eerste afvaller meldt zich.

We moeten ons aan elkaar vastbinden met het paracord.. Gelukkig heb ik die van mij nog. Goed zo Dais..

Brug over en afwisselen met de kettlebell en onze boomstam want die gaan natuurlijk mee... Als je touw strak staat moet niet je voorganger langzamer maar moet jij sneller..!! Ja trainer..!!

Nog een stukje door het zand en dan zijn we er.. Hup het water in.. De tweede afvaller meldt zich..!!

Eén van de trainers is jarig geweest.. Dus liggend in het water worden onze stembanden getest waarna we uit volle borst lang zal die leven kunnen zingen.. En wij er zelf nog een water show bij geven..!!

We mogen uit het water komen de trainers gaan thee drinken en taart eten. Wij moeten in één lijn aan de waterkant blijven staan wachten. We mogen droge kleding aan trekken. Ik besluit dit niet te doen en probeer springend een beetje warm te blijven..!! Mijn blauwe lippen en klapperende kaken maken de minuten voorbij kruipen..!! Volgens mij heb ik het niet eerder zo koud gehad..!! Wat zijn eigenlijk de verschijnselen van onderkoeling of wil ik dit niet weten..??

De trainers komen terug controle, twee rauwe eieren en C1000 folder heel en droog. Goed zo Dais, bedankt Maaike en Erik voor het lenen van jullie waterdichte zak. Scheelde mij burpees in het water..!! Even wat sprintjes trekken om warm te worden top geef mij de kettlebell maar en de boomstam neem ik ook graag mee alles om een beetje op te warmen. Vijf schroeven pakken, het water in en bij de paal de schroeven met de hand in het hout draaien.. Nee, geen schroevendraaier mee.. Met mijn koude natte trillende vingers prop ik mijn schroeven in een spleet van het hout..

Tijgeren en bearcrawl door het zand. De kettlebell en boomstam zijn nog steeds mee.. Dat was de heenweg.

We moeten sprinten naar een boom en weer terug naar de trainer. De verliezer moet tijgeren terug en de winnaar mag in bearcrawl terug naar het start punt.. Zo een 100 meter verderop.  

Jammer Dais jij mag tijgeren terug..!!

 

Koud, moe, nat, armen benen doen zeer als laatste van de groep baan ik mij een weg door het zand.

De eerste trainer komt langs.. 35 meter. Er liggen mensen in het ziekenhuis die dood gaan en graag met jou zouden ruilen.. Denk aan de mensen die jij lief hebt of de foto die je bij je draagt..!! Tranen schieten in mijn ogen mijn schatjes mijn lieve Ezra met haar blonde haren..!! Seth onze krachtpatser.. Ricardo die later bij de marine wil.. En dan Patrick de man die er altijd voor mij is en waar ik altijd weer thuis kom.. Nog steeds baan ik mij een weg door het zand.. 65 meter. De tweede trainer komt langs en geeft mij een lintje.. “Hier dan kun je opstaan en naar de groep lopen..!!” “Ach kijk maar wat je er mee doet..!!” Met het lintje in mijn hand maak ik een vuist en kruip verder door het zand.. Af en toe voel ik een snik op komen.. Doe normaal Dais hup doorgaan je bent er bijna..!! 85 meter

De trainer komt weer langs.. Het maakt niet uit wanneer je er komt als je er maar komt..!!

Ik heb mijn persoonlijke doel bereikt voor vandaag. Mijzelf tegenkomen.. 100 meter.

Tassen af.. Tassen boven je hoofd en lopen met gestrekte arm.. Nee, niet tas op je hoofd tas boven je hoofd..!!” schreeuwen de trainers..

Wat niet luisteren tas om opdrukken tas af boven je hoofd.. “En lopen nu.. Achter elkaar..!!”

We gaan weer terug over de brug. Tas boven mijn hoofd tas op mijn hoofd tas naast mijn hoofd tas op mijn borst. En rennen..!!!

Onderaan de brug staat thee en soep.. Ik kan met moeite de beker in mijn hand stil houden..Ik geniet van het schrale zonnetje en probeer een beetje op te warmen.. Ik denk dat ik wil stoppen ik heb het koud vreselijk koud. Ik krijg kramp in mijn kaken van het klapperen zo koud..!!

Remco mijn hardloopmaatje is ook door en door koud en stapt eruit.. Samen met nog twee anderen.

Wat zal ik doen is het samen uit samen thuis.. Of moet ik doorgaan.. Ik heb voor mijzelf mijn doel bereikt.

Ik loop naar de trainer en vertel dat ik eruit stap..!!

Dais je bent zo goed bezig verteld de trainer.

Wil je morgen opstaan als iemand die opgaf of wil je opstaan als iemand die haar doel heeft gehaald en daar trots op kan zijn..

Ricardo wil bij de marine ik kan als moeder niet opgeven..!! Ik ben deze dag gestart en moet deze dag ook finishen.

Ik ga door.. trainer bedankt ik blijf..

Nog een keer door de prutsloot nog een keer het IJsselmeer in door het zand rollen de kuilen dicht gooien. Wat gaan we doen? Vraagt de trainer.. Een vlot bouwen of over de brug hardlopen.. We kiezen er allemaal voor om nog een keer de brug over te gaan..!! We verzamelen ons onderaan de brug we moeten nu een snellere tijd lopen als vanmorgen..!! Iedereen klaar om te starten.. Mooi..!!

Het is klaar..!! 9 uur NewDawn is volbracht..!! We hoeven geen brug meer over het zit erop..!!
Wat heerlijk het is volbracht..!! Iedereen geeft elkaar een knuffel.. Top goed gedaan..

Er is één kaart voor een marathon obstakel run de Ironvikingrun.

Vertelt de trainer, als groep moeten we maar uitmaken wie deze krijgt.

Stinkend naar de prutsloot stappen we met zestien man hongerig een restaurant in Muiden binnen het eten en wijn smaakt top..!! En beleven we de dag nogmaals.. Ik krijg het kaartje van de ironvikingrun.. Jeetje wat ben ik trots..

Wat was dit een top dag..!! 

Ik ben mijzelf tegengekomen.. Gaf het bijna op niet eens zozeer voor mijzelf maar meer voor een ander..!!!

Dat maakt mij alleen maar menselijk. Ik ben niet de snelste en niet de sterkste..!!

Als ik een doel heb dan wil ik dat halen.

Met de steun van mijn gezin en de mensen die in mij geloven staat niets mij in de weg om mijn doelen te behalen. Door hun zal ik altijd geloven in mijn eigen kracht..!!

Deze ervaring heeft mij sterker en bewuster gemaakt, van wie ik ben.

Mijn dank en respect is groot naar de trainers van NewDawn, speciaal naar Dave toe, hij is niet alleen trainer maar ook een super motivator.
Verder natuurlijk mijn mede NewDawners, de bikkels waar ik de dag mee mocht doorbrengen. Een por van de andere dame uit het team. Deed mij goed.. Ik was niet alleen. Kom op.  Het waren de kleine dingen die het hem deden praten mocht niet dus een blik was vaak genoeg..!! Dank daarvoor..
Misery zo was het bedoeld en zo was het.